Zonnebloempitten zijn de zaden van zonnebloemen, grootbloemige planten die oorspronkelijk uit Noord-Amerika komen. Veel mensen eten over de hele wereld zonnebloempitten als tussendoortje en het zijn redelijk voedzame voedingssupplementen, zolang ze maar met mate worden gegeten en niet zwaar gezouten. Zonnebloempitten worden ook gebruikt in zaadmengsels voor vogels en kunnen voorkomen in vogelvoeders of voer voor huisdieren. De meeste markten verkopen zonnebloempitten, meestal in zowel gepelde als ongepelde vorm, en ze worden vaak gebruikt als vulmiddel in trail- en notenmixen.
De zonnebloem, of Helianthus annuus, is een opvallende eenjarige plant die grote, heldergele bloemen produceert die op kleine zonnen lijken. De bloemen groeien op hoge stengels met eenvoudige bladeren en het is bekend dat ze onder ideale groeiomstandigheden een hoogte van drie meter bereiken. In feite bestaat de kop van een zonnebloem uit een dicht opeengepakte massa kleine bloemen, die elk uitgroeien tot een pit omgeven door een droge schil. Overigens worden zonnebloemen vaak gebruikt om de verschijning van Fibonacci-reeksen in de natuur aan te tonen, aangezien de rangschikking van zaden wiskundig voorspelbare symmetrie vertoont.
Inheemse Amerikanen beseften enkele duizenden jaren geleden het potentieel van zonnebloempitten als voedselbron, en sindsdien verbouwen ze deze zaden. Toen Europese ontdekkingsreizigers Amerika voor het eerst bezochten, brachten ze zaden mee om te proberen zelf zonnebloemen te kweken. Zonnebloempitten dienen niet alleen als voedselbron, maar kunnen ook worden geperst tot olie en voor sommige soorten worden gebruikt als veevoer. De multifunctionele planten vonden een vlucht in Europa en werden onder meer door Van Gogh vereeuwigd.
De meeste producenten classificeren zonnebloempitten op basis van de kleur van hun schil. De zaden kunnen in zwarte, gestreepte of witte schillen voorkomen, waarbij gestreepte zonnebloempitten de zaden zijn die het meest worden gegeten. Wanneer ze worden opengebroken, levert elke romp een enkele kleine pit op die ongeveer zo groot is als een pinknagel. De zaden zijn romig wit van kleur en bevatten veel eiwitten en verschillende essentiële vitamines en mineralen. Culinaire zonnebloempitten hebben een lager oliegehalte dan de zaden die voor olie worden gekweekt, maar wel voldoende voor een rijke smaak.
Veel mensen eten zonnebloempitten uit de hand en pellen ze meestal terwijl ze ze eten. Dit veroorzaakt in sommige delen van de wereld problemen met de openbare hygiëne. Daarom zien reizigers soms borden die zonnebloemzaadeters aansporen hun rommel op te ruimen. In veel mediterrane landen worden zonnebloempitten vers en geroosterd verkocht, verpakt in papier, zodat mensen ervan kunnen snoepen terwijl ze sportevenementen en vieringen bijwonen.
Posttijd: 24 januari 2022